Ogród Oliwny

Na ścianie nawy północnej znajduje się wielkoformatowa kompozycja rzeźbiarska wykonana przez Johanna Riedla SJ (1654-1736), przedstawiająca scenę Modlitwy Jezusa na Górze Oliwnej „I odszedłszy nieco dalej, upadł na twarz i modlił się tymi słowami: «Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich! Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty (…)” Mt 39.

Jezus zabrał na Górę Oliwną swoich uczniów, aby czuwali z Nim, Piotra, Jakuba i Jana, jednak oni zasnęli. Jezus ich napominał „Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe” Mk 14,38.

Jezus modlący się na Górze Oliwnej przedstawiony jest w szacie o bardzo drobno udrapowanych fałdach, które wydają się drżeć wraz z ciałem Jezusa z bólu i strachu przed straszliwą męką na krzyżu. Nad Jezusem unosi się anioł z kielichem, symbolizującym wolę Bożą. Jezus jest w tym miejscu z uczniami, ale oni śpią. Przedstawieni są w bardzo naturalnych pozach i gestach osób pogrążonych w głębokim śnie. W dolnym pasie kompozycji widać wilka czyhającego na owieczkę, symbol duszy, na którą czyha szatan. Po prawej potok Cedron, przez który Jezus przechodził idąc z uczniami na Górę Oliwną.

Jezus zaprasza wiernych do wspólnego z Nim czuwania w Ogrodzie Oliwnym. Zachęca do czerpania w życiu z drogiej łaski, takiej łaski, która jak „cenna perła”, rodzi pragnienie poświęcenia całego majątku dla jej nabycia i jest wezwaniem do pójścia za Jezusem i naśladowaniem Go. Męka Chrystusa w Ogrodzie Oliwnym była dla Jezusa największa, gdy opuścili Go Jego uczniowie, niezdolni do czuwania ze swoim Mistrzem nawet przez godzinę. Tu Jezus w osamotnieniu podjął decyzję o ofiarowaniu swego życia dla odkupienia rodzaju ludzkiego.

O swoich cierpieniach w Ogrodzie Oliwnym Jezus opowiadał w objawieniu św. Małgorzacie Alacoąue (1647-1690): „To właśnie tu cierpiałem znacznie więcej niż przez całą moją mękę, czułem się tu opuszczonym od nieba i ludzi, obciążonym wszystkimi grzechami ludzkości”.