Chór Mieszczan został zbudowany około 1462 roku dla Bractwa Maryjnego działającego przy parafii w Świdnicy. Kaplica umieszczona jest nad starą zakrystią, sklepienie jest gwiaździste z profilowanymi gurtami. Polichromię sklepienia wykonał Josef Langer (1865-1918) około 1907 roku. Dekoracje kamieniarskie w kaplicy wykonali kamieniarz Kaspar Salomon i mistrz Niklas.
Wejście do kaplicy jest reprezentacyjne z około 1462 roku. Ażurowa balustrada z piaskowca oddzielająca kaplicę od nawy południowej wsparta jest na pięciu filarach z arkadami, pod którymi są dwa oddzielne biegi schodów skierowane w prawo i w lewo. Na zewnętrznych bokach balustrady są gotyckie figury patronów kościoła, św. Stanisława biskupa i św. Wacława.
W łukach arkady kaplicy umieszczone są płaskorzeźby gotyckie przedstawiające Zwiastowanie NMP oraz Veraicon (XV w.) oraz gotyckie polichromie: „Św. Anna Samotrzeć” oraz „Maria Amabilis”.
Najcenniejszy w kaplicy jest pentaptyk, ołtarz szafiasty, z główną sceną Zaśnięcia NMP, z 1492 roku, jedyny zachowany gotycki ołtarz z pierwotnego wyposażenia świątyni.
W środkowej części płaskorzeźbiona scena Zaśnięcia NMP, tło złote. W zwieńczeniu ażurowy baldachim. Matka Boża otoczona jest postaciami apostołów.
„Gdy wypełniwszy bieg życia ziemskiego, Najświętsza Maryja Panna miała zejść z tego świata, zebrali się w Jej domu w Jerozolimie wszyscy Apostołowie ze wszystkich krańców świata, zgromadzeni przy Niej w cudowny sposób. Dowiedziawszy się o Jej niedalekim zejściu, czuwali razem z Nią”.
Nad sceną Zaśnięcia Maryi (Dormitio Virginis) znajduje się scena Wniebowzięcia duszy Maryi do nieba (Assumptio animae). Maryja po dopełnieniu życia ziemskiego z ciałem i duszą została wzięta do nieba.
Ołtarz ma cztery skrzydła obustronnie malowane.
Każde skrzydło podzielone jest poziomo na trzy kwatery (awers) i dwie kwatery (rewers). Ołtarz może być przedstawiany wiernym w trzech odsłonach, które dostosowywano do okresu roku liturgicznego.
Pierwsza odsłona świąteczna: awers ze złoconym tłem sztan-cowanym, przedstawiająca: Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie, Boże Narodzenie, Pokłon Trzech Króli, Ofiarowanie Jezusa w świątyni, Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie (7 kwater).
Druga odsłona, rewers z malowanymi scenami pasji Jezusa na złotym tle: Modlitwa Jezusa w Ogrodzie Oliwnym, Pojmanie Jezusa, Biczowanie Jezusa, Cierniem koronowanie, Jezus przed Piłatem, Szymon Cyrenejczyk pomaga nieść krzyż Jezusowi, skrzyżowanie Jezusa, Zdjęcie z krzyża (8 kwater).
Trzecia odsłona, najskromniejsza, na dni powszednie, z malowanymi postaciami świętych, ujętymi parami, tło bez złoceń (4 kwatery): święty Liboriusz biskup w infule, z pastorałem i księgą, na której leżą kamyki, ponieważ uzdrawiał chorych na kamicę nerkową; św. Erazm z liną na korbowodzie był biskupem i męczennikiem. Jest patronem wspomagającym przy chorobach wewnętrznych; św. Sebastian ze strzałami w ciele, męczennik, patron w czasie zarazy; św. Roch z raną na udzie, chroniący w czasie epidemii dżumy; św. Makary był biskupem Jerozolimy w IV wieku, gościł w Jerozolimie cesarzową Helenę, która odnalazła relikwie Krzyża Świętego; św. Jodok, patron biedaków, pielgrzymów, przytułków i szpitali. Odrzucił ziemskie zaszczyty i należną mu władzę; święty Antoni opat pustelnik przedstawiany jest ze świnią, która nawiązuje do legendy średniowiecznej o tym, że każda wieś przeznaczała jedną świnię dla szpitala, gdzie pełnili swą posługę mnisi Św. Antoniego. Jest patronem chorych na choroby skórne; św. Onufry z zarostem na całym ciele, w koronie, trzymający Hostię, ponieważ co niedzielę przychodził do niego Anioł z Komunią świętą. Na pustkowiu przebywał 60 lat, patron pielgrzymów i tkaczy.
W predelli umieszczone są popiersia świętych: św. Jadwigi Śląskiej, patronki Śląska, św. Heleny, matki cesarza Konstantyna, która odkryła relikwie krzyża świętego oraz św. Elżbiety.
Na ścianie kaplicy znajdują się obrazy na płótnie z 1697 roku przedstawiające księcia Bolka II, fundatora kościoła pw. św. Stanisława i św. Wacława oraz obrazy patronów kościoła, św. Stanisława biskupa i św. Wacława