Święty Dyzma to dobry łotr (Dismas Latro), który był ukrzyżowany wraz z Jezusem na Golgocie. To on powiedział do Jezusa żałując za grzechy: „Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa”. Jezus mu odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju»” Łk 23,42-43. To była najszybsza kanonizacja w dziejach Kościoła. Dyzma dostąpił miłosierdzia Bożego. W centrum nastawy przedstawione jest ukrzyżowanie Dobrego Łotra, przywiązanego do ramion krzyża. W głębi widać położoną na wzgórzach Jerozolimę.
Pod krzyżem Dyzmy miłosierny Samarytanin opatruje opuszczonego rannego, który idąc z Jerozolimy do Jerycha został napadnięty przez zbójców, między innymi przez Dyzmę. Rannego mijał kapłan i lewita, lecz nie zatrzymali się, przedstawieni po prawej stronie kompozycji. Pochłonięty lekturą księgi kapłan nie zwraca uwagi na to co ważne, podobnie lewita. Będący w podróży Samarytanin pochylił się nad potrzebującym pomocy opatrzył mu rany i zawiózł do gospody, gdzie opłacił dalszą opiekę nad nim. Okazał miłosierdzie wobec bliźniego (Łk 10, 30-35). Przesłanie zawarte w ołtarzu jest proste, nie można pozostawać obojętnym na krzywdę bliźniego, w razie potrzeby okazać bliźniemu współczucie i pomoc. Jezus zostawił najważniejsze dwa przykazania miłości „Miłuj bliźniego swego jak siebie samego…”.
Zwieńczenie w formie trójkątnego naczółka z ozdobnym fryzem, na którym siedzą aniołki śpiewające i grające na instrumentach muzycznych. Ornament utworzony z serc otaczający nastawę ołtarzową symbolizuje wielką moc Bożego miłosierdzia.