Ołtarz Niepokalanego Poczęcia Matki Bożej

Kult Niepokalanego Poczęcia Matki Bożej należy do dawnej tradycji Kościoła. W Kościele łacińskim to święto zostało ustanowione w VIII wieku. Pod wpływem tej myśli w roku 1477 papież Sykstus IV ustanowił w Rzymie święto Poczęcia Niepokalanej. Od Piusa V (t!572 r.) zaczęto je obchodzić w całym Kościele.

Zanim ogłoszony został dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny wszyscy teologowie jezuiccy bronili gorliwie Maryjnej tajemnicy.

Krótki tekst Litanii Loretańskiej zawiera w sobie całą głębię dogmatycznej wiedzy i tradycyjnej czci, jaką od zarania chrześcijaństwa otaczano Marię. Tajemnica Niepokalanej obejmuje nie tylko Jej poczęcie. Całe życie Maryi było święte i niepokalane. „Wielbi dusza moja Pana […] bo wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny (…)”.

Architektoniczny ołtarz Niepokalanego Poczęcia NMP został wykonany przez Johanna Riedla w 1696 roku. Ołtarz flankowany jest kolumnami jońskimi, naczółek wygięty w kształcie łuku odcinkowego, gzyms gierowany. Ołtarz utrzymany w tonacji biało-złotej, elementy konstrukcyjne są mar-moryzowane.

Antepedium ozdobione jest wizerunkiem arki Noego, nad którą pędy winorośli tworzą łuk i unosi się gołębica z gałązką. Arka symbolizuje Maryję, która jest dla wiernych ocaleniem przez pośrednictwo w pozyskiwaniu łask Bożych.

Predella jest dwustrefowa, w górnej części przedstawiona jest Arka Noego, w dolnej strefie królowa Estera prosząca króla Aswerusa o ocalenie Izraelitów od zagłady (Est 8,3). Estera jest prefigurą Maryi- pośredniczki w wypraszaniu łask Bożych dla wiernych.

Na płycinach cokołu ołtarza znajdują się reliefy zawierające symbole wezwań Litanii Loretańskiej, nawiązujące do porównań stosowanych wobec Maryi, podkreślających Jej wyjątkową pozycję w Kościele( Wieżo Dawidowa, Wieżo z kości słoniowej, Domie Złoty, Różo Duchowna…).

W części środkowej nastawy ołtarzowej płaskorzeźba przedstawiająca Niepokalaną na tle pejzażu z panoramą miasta w tle. Postać Matki Bożej ukazana jest z promienistą glorią, przypominającą tarczę słoneczną, a pod Jej stopami kula ziemska opleciona wężem. Nad głową Maryi symbol Ducha Świętego, symbolizujący tajemnicę Wcielenia. W zwieńczeniu ołtarza anioł trzymający złote serce, symbolizujące czyste i kochające serce Maryi. Po bokach aniołki z różami nawiązują do inwokacji „Różo Duchowna” i symbolu tajemnicy Wcielenia (sub rosę).