Ołtarz główny

Po Soborze Trydenckim wprowadzono reformę liturgii akcentującą rolę ołtarza głównego z tabernakulum w centrum ołtarza. Ołtarz główny stal się liturgicznym i artystycznym centrum świątyni, symbolizuje tron Chrystusa, usytuowany w miejscu świętym, Sancta Sanctorum, miejscu rzeczywistej obecności Bożej.

Ołtarz główny w katedrze świdnickiej ma oryginalną kompozycję inspirowaną traktatem A. Pozza (1642-1709), (fig. 45). Johann Riedel SJ (1654-1736) tworzył ołtarz przez cztery lata 1690-1694. Wśród jezuickich kościołów na Śląsku najwięcej artystów i rzemieślników było związanych ze Świdnicą, po 1692 roku powstała przy kościele fabrica Ecdesiae, którą kierował Johann Riedel (1654-1736), jako rzeźbiarz pracował tu przez 44 lata.

Ołtarz zbudowany jest na planie okręgu, wsparty na siedmiu kolumnach, na wysokim cokole. Antepedium z bogatą dekoracją płaskorzeźbioną przedstawia Baranka na ołtarzu oraz symbole eucharystyczne.

Koncepcja ołtarza nawiązuje do cytatu biblijnego „Mądrość zbudowała sobie dom i wyciosała siedem kolumn (…)” Prz 9,1. Ciemne korpusy kolumn kompozytowych oplecione są złotymi gałązkami różanymi. Ołtarz jest zwieńczony baldachimem na planie koła przykrytym ażurową kopułą. Baldachim zwyczajowo umieszczano nad tronem monarchy, ma on w kościele symboliczny wymiar niebiański, nadaje przestrzeni pod nim charakter transcendentny. Na fryzie baldachimu przedstawiony jest pelikan karmiący młode oraz orły z gałązkami winorośli, symbole Eucharystii.

Nad tabernakulum centralne miejsce zajmuje Matka Boża Królowa Nieba z Dzieciątkiem Jezus, nad którym unosi się symbol Ducha Świętego, a w zwieńczeniu figura Boga Ojca otoczona gronem aniołków z atrybutami przedstawiającymi przymioty Trójjedynego Boga.
Obok Matki Bożej ustawione są figury patronów kościoła: św. Stanisław biskup oraz św. Wacław. Między kolumnami stoją figury św. Ignacego Loyoli oraz św. Franciszka Ksawerego. Ołtarz flankują rzeźby św. Floriana i św. Jerzego.