Kaplica ufundowana około 1460 roku przez cech krawców. Pierwotnie kaplica posiadała część dolną i górną. Gotyckie sklepienie wsparte na filarze. W tej kaplicy występuje clerestorium służące lepszemu oświetleniu nawy głównej. Około 1671 roku wyburzono emporę w tej kaplicy.
Ołtarz zbudowany w 4. ćw. XVII wieku poświęcony jest świętym Wdowom (S.S. Viduarum). W centrum ołtarza obraz przedstawiający „Święte Wdowy”: św. Jadwiga, św. Helena, sw. Małgorzata szwedzka, św. Franciszka Rzymianka, św. Elżbieta, dzieło Franza Heigla (?) (+1737) malarza świdnickiego. W drugiej kondygnacji ołtarza obraz przedstawiający „Wizję sw. Jadwigi”. W zwieńczeniu obraz „Maria Magdalena”. Figury kobiece z górnej części ołtarza Świętych Wdów przypisywane są Weberowi.
W kaplicy znajduje się cenne epitafium renesansowe w typie niderlandzkim Andreasa Naucka i jego żony Ludmiły. W 1567 roku zmarł radny miejski Andreas Nauck, a w roku 1584 jego żona Ludmiła von Pforterin. Rama obrazu ozdobiona czarnym ornamentem z motywem arabeski, kariatydami, uszakami i dekoracją okuciową.
W zwieńczeniu ozdobionym dekoracją okuciową umieszczony jest cytat z Księgi Rodzaju 47,9″Genesis am 47 Cap./ Jacob sprach zu Pharao Die Zeit meiner Wal/fart ist hundert und dre-ilsig jar wenig und botls/ ist die zeit meiner walfart und langet mit an/ die Zeit meiner Vatter im / Ihrer Walffarth”. („Jakub odpowiedział faraonowi: liczba lat mego pielgrzymowania – sto i trzydzieści. Niezbyt długie i smutne były lata mego życia, nie są one tak długie jak lata pielgrzymowania mych przodków” Rdz 47,9).
W centralnym polu epitafium znajduje się obraz „Józef przedstawia faraonowi swego ojca Jakuba i braci”. Istotnym elementem kompozycji obrazu jest perspektywiczne przedstawienie architektury, występujące w malarstwie śląskim od połowy XVI wieku, inspirowane traktatami np. Hansa Vedemanna de Vries (1527-1604). Zwraca uwagę antykizujące ujęcie tematu oraz perspektywa obrazu i jasna tonacja.
Jednolitość ornamentalna tego okresu jest efektem powszechnego stosowania wzorników graficznych (kariatydy, fe-stony, wstęgi, aniołki, lwie głowy, maski, dekoracja arabeskowa). Dekoracja obramienia epitafium zawiera niderlandzkie motywy ornamentalne powszechnie wówczas stosowane, łączy ornament arabeskowy z dekoracją okuciową i kariatydami.
W dolnej strefie epitafium medalion, w którym klęczą postaci małżonków w pozie modlitewnej przy tablicy epitafijnej z napisem „Im lar 1567 den 18 tag Febr. Ist inn/Gott seliglich ent-schlaffender Erbare Wol=/ weiseherr Andreas Nauck des Raths all/ hie Damach im lar 1584 den 23 tag May/ ist die Erbare Tugentsamme fraw Ludimil=/la geborne Pfortnerin sein ehliche Hausfraw/ Dehnen und Vindallein Gott eine fróliche / aufferste-hung am Jungsten tage uor (…) leihe”. Pod napisem umieszczony jest herb Nauck.
Epitafium przypisywane jest wybitnemu malarzowi niderlandzkiemu, czynnemu we Wrocławiu. Tobias Fendt (ok. 1520/ 1530 – 1576), malarz i rysownik, kształcił się w pracowni w Liege, z której wyszedł też Frans Floris. We Wrocławiu pracował od 1565 roku, od 1571 był starszym cechu malarzy.
W krypcie kaplicy zostali pochowani jezuici zmarli w Świdnicy, także rzeźbiarz Johann Riedel.