Kaplica została ufundowana przez cech rzeźników w 1459 roku.
Średniowieczny obraz Matki Bożej Świdnickiej zwany Domina in Sole umieszczono w tej kaplicy w roku 1686 przez jezuitów. Przebudowa kaplicy nastąpiła w XVIII wieku z inicjatywy jezuitów. Ufundowano nowy wystrój w związku z przeniesieniem tu słynącego cudami obrazu.
Wystrój kaplicy zrealizowano według wzorów włoskich [traktat jezuity A. Pozzo SJ (1642-1709)]. Najwcześniejsze oddziaływanie sztuki Pozza na Śląsku odnajdujemy właśnie w wyposażeniu kościoła jezuitów w Świdnicy.
Postać Matki Bożej otoczona jest złotą promienistą glorią, stąd nazwa wizerunku Madonna in Sole. W XVII stuleciu hrabina von Sintzendorf z.d. Kinsky, wdowa po staroście księstwa świdnicko-jaworskiego, ufundowała srebrną sukienkę zdobioną szlachetnymi kamieniami.
Ołtarz flankują dwie figury przedstawiające rodziców Maryi, św. Anny i św. Joachima.
W kaplicy stoją figury św. Agnieszki i św. Ignacego Antiocheńskiego, patrona św. Ignacego Loyoli, wykonane przez wrocławskiego rzeźbiarza Johanna Albrechta Siegwitza w latach 1726-1727.
Sztukaterie i dekoracje ornamentalne w kaplicy wykonał Johann Schatzel, malowanie elementów wyposażenia i marmo-ryzacje Johann Kessler, tabernakulum Johann Schweibs.
Polichromie ścienne w kaplicy wykonał w roku 1729 wybitny praski malarz Johann Hiebel (1679-1755). Malowidło na ścianie vis a vis ołtarza przedstawia Jezusa Emmanuela stojącego z krzyżem na poprzecznej linii litery „H”, która znajduje się w skrócie Imienia Jezus „IHS. W dolnej części ołtarza napis „In sole posuit tabernakulum suum” (Tam Słońcu namiot postawił, Ps 19, 5). Kompozycja inspirowana jest grafiką wykonaną przez H. Vierixa dla generała zakonu jezuitów K. Aquvivy (zmarł w 1615r.).
Na tle nieba orze! śląski z napisem „Virgo gloriosa Benedic-ta” (Panno chwalebna, błogosławiona). W narożach sklepienia emblematy: feniks z lemmą IN TE MORIMUR – symbol Zbawiciela, który umarł na krzyżu i Zmartwychwstał; arka Noego z lemmą IN CERTA SALUS – symbol ocalenia przez Boga; Maria jest nadzieją pośredniczką łask płynących od Chrystusa, nadzieją na życie wieczne; pelikan karmiący młode z lemmą NEC TE SINE VIVIMUS – symbol Chrystusa, karmiącego wiernych własną krwią, „Eucharystii i życia wiecznego”.
8 maja 2000 roku Henryk Kardynał Gulbinowicz Metropolita Wrocławski ustanowił Sanktuarium Matki Bożej Świdnickiej w kościele pw. św. Stanisława i św. Wacława w Świdnicy. Słynący łaskami obraz gotycki w tej kaplicy będzie koronowany i na tę okoliczność otrzyma w 2017 roku nową sukienkę srebrną ozdobioną licznymi szlachetnymi kamieniami (jaspis cesarski, koral szlachetny, kamień z groty Michała Archanioła, meteoryt Księżycowy, bursztyn), którą wykonał według własnego projektu pan Mariusz Drapikowski, złotnik z Gdańska. Decyzją Ks. Biskupa Ignacego Deca kult Matki Bożej Świdnickiej zostanie rozszerzony na całą Diecezję Świdnicką.